த000031- மறுமொழி ஏன் ?-கவிதை - உதய்ஸ்ரீ

31/10/14
11:45 பகல் 
கவிதை - உதய்ஸ்ரீ 







                                                                  மறுமொழி ஏன் ?

பெண்  :  காக்கை என்று எண்ணி உன்னை நான் விரட்டவா
                தண்ணீர் என்று எண்ணி அள்ளி தெளிக்கவா
                கயவன் என்று எண்ணி உன்னை திட்டவா
                யாரோ நீ ! இருந்தும் உனக்கு நான் மறுமொழி கூறுகிறேன்
                ஏன் நான் !

ஆண்   :   பூவென்று எண்ணி உன்னை நான் கோர்க்கவா
                  புது மொழி என்று உன்னை அழைக்கவா
                   தாய் என்றெண்ணி  உன் மடி படுக்கவா
                   பருவத்தை தருவாய் என்றெண்ணி கையேந்தவா,

பெண்    :  போவென்று சொல்லியும் போகவில்லை
                  போரதகாலம் உனக்கோ என்றாலும் கேட்கவில்லை
                  ஒழிந்தென்னை பார்க்கும் நீ என்ன பித்தனோ !

ஆண்      : ஆம் ! உன்னை எண்ணி எண்ணி என்
                   மூளைச்சுவடுகளில் எல்லாம் உன் உருவங்கள்
                   செதில்களாய் படிந்து விட்டன அவற்றை எங்கனம் அறுப்பேன்
                   வெட்டினாலும் கசிவது உன் உதிரம் அல்லவோ

பெண்  :     உற்றோரும் பெற்றோரும் மற்றோரும் பார்க்க
                   வீதிவழி கை கோர்த்து நடக்க முடியாத என்னிடத்தில்
                   வீண் வாதம் செய்திடல் எங்கன நியாயம்,
                    அறிந்து அறியாதவன் போல் பிழை செய்தல் முறையோ,
                    வெண்மதியொத்த பூக்களையும் தொடுத்தணியும்
                    அருகதையற்றவளாய், பிய்ந்துபோன நார்கள் ,
                     காய்ந்துபோன சருகாய் வெயில் பட்டு வாடுவதுபோல்
                     என்மனம் தளர்ந்து இருக்கையில் அதில் ஊஞ்சல்
                     கட்ட எண்ணுதல் முறையோ,

ஆண் :        தளர்ந்த நார்களே வழுமிக்கனவாய் இழகிய பூக்களை
                    தன்னுடனே பின்னி பிணைத்து மாலையாய்
                    தெய்வத்துக்கு சூட்டப்படுகின்றன அதை அறிந்தும்
                    அறியாதவளாய் என்னுடன் வாதம் செய்தல் எங்கன நியாயம்

பெண்   :     சொல்வன்மை மிக்கவனே சோற்று வயலை
                    பதம்பார்க்கும் வெள்ளெலி போல்...

ஆண்   :      வேண்டாம் வேண்டாம் - எலி என்று என்னை எண்ணி
                     நகையாதே .....
                     உன் எண்ணங்களில் கொஞ்சிவிளையாடும் ஏர்முக
                     நாயகனும், கரும்புத்தீவுக்கு சொந்தக்காரனும் நானே
                     இனியேனும் நீ எதிர்மொழி கூறாதிருப்பாயோ
                     என்னிருள் போக்கவந்த  இளஞ்சிவப்பே,

                  (  வாயாடி தோற்றவளாய் வரம்பை மீறவும் முடியாது
                      வேருன்றவும் முடியாமல் வீண் பலி சுமக்கவும் முடியாமல்
                      தள்ளாடி நின்ற அவள் தயங்காமல் கூறினாள் )

பெண்  ;      இருள்கவ்வும் ஒளிமுகத்தோனே, காதல் பித்தால்
                     நீ குழைக்கும் சந்தனத்தை பூசும் சிலையல்லனான்
                     கொல்லனது உலையில்  குழைத்தூற்றிய பசும்பொன்னால்
                    ஆனா தீவினம் ,வெட்டியானது உலையில்
                     காயுமேயொழிய உன் விரலில் அல்ல
                     என்றே கண்ணீர்மல்க கூறி ஓடி மறைத்தாள்.
                   

                     
நன்றி 
உதய்ஸ்ரீ