த000011- டொட்டபெட்டா சிகரம் -உதய்ஸ்ரீ

8/8/13
கவிதை- உதய்ஸ்ரீ 
                                
                                                        டொட்டபெட்டா  சிகரம் 

 உறைந்து போன பனி
உள்ளத்தை  உறைய செய்யும் நினைவுகள்,

 காற்றில் கலந்த கவிதை
பாட மறந்த குயில்,

 நின்று போன மேகம்,
நிலவு ஒலித்துகொள்ளும் கூடாரம்.

 பறந்தோடிய பறவைகள்,
பறக்க மறந்து தேன் உண்ணும் தேனீக்கள்,

 ஓடையில் துவண்ட படகு
தன்னில் அமர்ந்து இளைப்பாற ஆளின்றி தவிக்கும் தனிமை,

 மூச்சடைத்து நிற்கும் பாறை
அவற்றில்  முகம்பதித்தே ஓடும் ஓணான்கள்,

பல்லைக்காட்டும் மந்தி
குதித்தேதாவும் தன் இடை கட்டிய குட்டியுடன்,

 கிளையை உரசும் கிளி
சூட்டை வெளியேற்றும் தன் ஜோடியுடனே,

 தன் கனத்த முலையுடனே
பகட்டாய் திரியும் பசுக்கள்,

 வத்திப்பெட்டிகளை ஒன்றன் மேல் ஒன்றாய் அடுக்கிவிட்டு
ஒலித்துக்கொள்ளும்  மனிதர்கள்,

  அடர்ந்தகாடு 
அதில் உறங்கும் பசுமைகள்,

நிமிர்த்து பார்க்கச்சொல்லும் மரங்கள்
சருக்கப்பார்க்கும் சாலைகள்,

 சூடுபறக்கும் சுண்டல்
சுவையை ருசிக்கும் நாக்கு
விரலுக்கோ கவசம்
காதுகளுக்கோ போர்வை
உள்ளத்தை போர்த்தி
உணர்வுகளை விரித்தே தொட்டு விட பார்த்தேன்
டொட்டபெட்டாவை.

நன்றி
உதய்ஸ்ரீ