30/10/17
கவிதையும் கதையும் : உதய்ஸ்ரீ
12: 27 பகல்30/10/17
அங்கும் இங்குமாய் துள்ளியே விளையாடி, பசும் புல் தழைகளை ருசித்து புசித்திட்டே , சிறு ஓடைதனில் தன் கால் பதியாது எக்கியே நீர்பருகி மேடு மலைதனில் தன் நண்பர்களுடன் துள்ளி விளையாடி நான் கூப்பிடும் குரலுக்கு துள்ளியே ஓடி வந்து, என்னை கொஞ்சி விளையாடும் என் சின்னச்சிறு ஆட்டு குட்டி எங்கு சென்றது என அறியாது ,அங்கும் இங்குமாய் நான் அழைத்தும், பல முறை வீரா, வீரா, என்றழைத்தும் பலனின்றி நான் அலைய , பகல் பொழுதும் மெல்ல தன் இடம் பெயர்ந்தும், வீடுதிரும்பாத நிலைகண்டு அம்மாவிடம் சென்று கண்ணிருடனே நான் நிற்க, வாடிய என் முகத்தை கண்டா அம்மா ஏன், பாபாவின் முகம் வாடியதோ ? "என்றெனை கேட்க" வாய் திறந்து சொல்ல முடியாத நிலை எனை சூழ ,அம்மாவோ பாபாவுக்கு பசிக்குதா என்று சொல்லியபடியே தட்டில் சாத்தம்மிட்டு குழம்பு ஊற்றி ஊட்டிவிட அதை உன்ன முடியாது அம்மா.. அம்மா... ஏ... ஆடு, ஏ... ஆடு, என்று நான் தேம்பியழ.. என்கண்ணீரை துடைத்த படியே என் அம்மா, என் செல்லத்தின் ஆடுதானே பாபாவின் வயிற்றில் இருக்கே ! இதோ தொட்டு பார், என்றே என் கைகளை எடுத்து என்வயிற்றில் தடவிக்காட்ட கண்ணில் பெருக்கெடுத்த நீரருடனே வாயில்லிட்ட உணவும் உதிர்ந்தபடியே சிலையாய்....! " ஆ! என் ஆடு என் வயிற்றிலா!!............
நன்றி
உதய்ஸ்ரீ
கவிதையும் கதையும் : உதய்ஸ்ரீ
12: 27 பகல்30/10/17
என் ஆடு என் வயிற்றில
நன்றி
உதய்ஸ்ரீ
No comments:
Post a Comment